Algemeen
Ik kom hier voor wat troost
- Lola wrote on 24-06-2008 08:03:
Hoi,
Ik ben Lola en precies een week geleden liet mijn vriend me weten dat hij niet meer genoeg van mij houdt om bij me te blijven. We hebben een dochtertje van 2 en half.
Mijn wereld stortte in.
Mijn gevoelens werden van hort naar her geslingerd.
Ongeloof, zorgen om mijn meisje, kwaadheid. En nu we een paar dagen verder zijn mis ik m ontzettend.
We hebben afgelopen dagen meer gepraat dan het afgelopen jaar. Maar ik besef me al te goed; goedkomen doet het niet meer.
Als ik alleen ben of als mijn dochtertje 's avonds slaapt loop ik tegen de muren op van eenzaamheid. Het liefst wil ik m dan bellen om z'n stem te horen. Maar ik besef dat ik dat niet kan doen.
Hoe onzeker mijn toekomst nu ook is; ons huis moet verkocht worden, waar waarschijnlijk een schuld uit gaat komen, ik moet op zoek naar een ander huisje (via urgentie) en ik moet misschien wel weer full-time gaan werken.
Het liefst kruip ik in bed diep onder de dekens, maar ik moet aan mijn dochtertje denken............
Liefs Lola
- goldenrose wrote on 24-06-2008 08:43:
Lieve Lola,
Goed dat je hier bent gekomen voor wat troost want dat krijg je hier hoor! Ik heb ook ontzettend veel steun van al die lieve mensen hier en het helpt echt.
Wat erg wat je is overkomen, en nog zo vers allemaal dan kan het niet anders dan dat je je ontzettend ellendig voelt. Je wordt geleefd, tenminste achteraf heb ik dat zo ervaren. Als het etenstijd was zeiden mijn kinderen: mam, gaan we nog eten? En dan dacht ik: oh ja, eten, dat moet ook nog gebeuren. Ik at zelf haast niks, kreeg geen hap door mijn keel. Gelukkig maar ook dat die kinderen er zijn, want die zorgen er wel voor dat je verder gaat, je moet wel! Je blijft zo wel een beetje in het ritme en dat is beter dan de hele dag onder de dekens.....
Je zult voorlopig nog wel in de emotionele achtbaan zitten, alle gevoelens komen voorbij, heftige gevoelens die je misschien nog nooit zo hebt gevoeld. Je moet erdoor heen, en je zult zien dat het ook weer over gaat.
Probeer voor jezelf te zorgen, kijk waar je je toch nog een beetje beter door voelt. Ik heb uren aan de telefoon gehangen, gepraat met hulpverleners, gechat met online hulp van Humanitas (een aanrader, het is kosteloos).
Kijk wat je nog kunt eten, ik had op een gegeven moment ontdekt dat de energiebroodjes van Bakker Bart het enigste was wat ik kon eten.
Ga naar de huisarts als je denkt dat het te gek wordt.
Heel veel sterkte, en kom maar met je verhaal hoor.
- droevig wrote on 24-06-2008 08:43:
hoi Ik heb je berichtje net gelezen en ik weet wat je bedoelt en voelt.Een maand geleden heeft mijn man vertelt dat hij een ander had waar hij mee verder wilde.Wij hebben twee kinderen. een van bijna 10 en een van bijna 3 Ik heb toen direct de scheidings procedure gestart.Ik wil ook helemaal niet in deze sitiatie zitten maar we moeten verder. Tussen alle jankbuien door,probeer ik helder te denken, positief te zijn en ik heb overal info vandaan gehaald.De eerste week heb ik van de stress niet kunnen eten
Koffie en sigaretten dat wel het wordt nu langzaam wat helderder in mijn hoofd maar de pijn blijft, ook heb ik me aangemeld bij maatschappelijk werk. ben daar nu 1 keer geweest en het helpt echt om je verhaal te doen.Ook hier is het fijn om wat op te schrijven.
veel sterkte en je bent niet alleen.
- Pierre wrote on 24-06-2008 09:04:
Lieve Lola,
Vreselijk. Dat is het.
Aan je kindje denken. Ook aan jezelf denken!
Moeilijk in deze tijd.
Maar jijzelf bent ook de moeite waard om zorg voor te hebben.
Sterkte, P.
- droevig wrote on 24-06-2008 09:08:
hoi moest even stoppen want mijn dochter werd eindelijk wakker. Zit nu lekker te eten. Nog wat tips. Stichting korrelatie heb ik veel gebeld, en er is sensor(vroeger sos telefonische hulpdienst) die zijn 24 uur bereikbaar. Heel fijn voor midden in de nacht ook. Er komt zoveel op je af. Was direct ook begonnen met de woningbouwver.bellen.De gemeente voor praktische vragen. Ik heb alles opgeschreven en langzaam kreeg ik weer grip op de situatie. We moeten er doorheen helaas.
Hou je taai he
- dandelion wrote on 24-06-2008 09:35:
Droevig en Lola, heel veel sterkte...
Stichting Korrelatie, dat is niet eens een slecht idee, zo'n telefonische hulpdienst! Je kan hier ook terecht, maar ja, wat als je om 3 uur 's nachts nog steeds ligt te malen en te woelen?
- Lola wrote on 24-06-2008 12:02:
Bedankt alvast voor jullie lieve reacties.
Ik lees wel veel herkenbare dingen. Ook ik leef op t moment op vooral sigaretten en koffie. 't Is dat mijn moeder iedere dag kookt (vooral voor mijn meisje) anders kwam er helemaal niks binnen.
Gelukkig kan ik wel goed slapen. Ik ben 's avonds zo kapot van het huilen dat ik als een blok in slaap val.
Mijn meisje geeft me nu wel heel veel kracht. Voor haar moet ik idd verder en daarbij de goede keuzes maken.
Volgende week heb ik ook een afspraak bij het maatschappelijk werk. Ik dacht dat zij ook hielpen met me te adviseren om de juiste stappen te nemen. Of heb ik dat mis?
Ik ben zo bang dat ik met mijn meisje weer op een flatje terecht kom drie hoog achter. Terwijl het kind zo verslaafd is aan buiten spelen.
Weten jullie of woningbouwverenigingen daar uberhaupt rekening mee houdt in urgentiegevallen?
Nou ik ga even met mijn meisje spelen in de zandbak.
Liefs, Lola
- droevig wrote on 24-06-2008 13:48:
hoi lola . De oudste naar school en mijn dochter weer op bed. (is net ziek geweest dus haalt nu veel slaap in). Ik ga zo even een uurtje liggen want ik ben de hele ochtend met financiele zaken bezig geweest en dat frustreerd enorm.
Hier in mijn woonplaats zit bij het maatschappelijk werk ook het bureau sociaal raadslieden die kunnen je opweg helpen met praktische zaken die bij deze situatie horen. Je kunt bij het maatschappelijk werk hier naar vragen.
Ik zal helaas met mijn twee kinderen toch in een flat terecht komen,ik weet wat je voelt het doet me elke keer pijn als ik onze kinderen zo buiten in de tuin zie spelen. mijn zoon weet dat we hier weg gaan maar
de jongste weet nog niet wat haar boven het hoofd hangt.
Ik krijg wel de opmerkingen dat kinderen flexibel zijn maar toch
dit is ons moedergevoel wat spreekt.
De urgentieregels verschillen wel per gemeente ben ik nu achter.dus dat is
een kwestie van de woningbouw bellen en probeer vragen die je hebt
eerst op te schrijven dan wordt het vanzelf wat duidelijker.
groetjes droevig
- husseflus wrote on 24-06-2008 22:35:
Welkom Lola en ook droevig.
Op het forum kun je alle dingen kwijt die je wilt. Een plek om te lachen, te huilen en alles eruit te gooien wat je dwars zit als je er behoefte aan hebt. Ook al is het virtueel, er zijn altijd mensen die je opbeuren, je even weer de spirit geven om verder te gaan, of je informatief het één en ander aan kunnen reiken waar je zelf niet aan denkt in deze tijd.
Het is allemaal nog zo vers bij jullie, en verdriet overheerst, onmacht, onbegrip en alles wat op je af gaat komen lijkt zoveel, terwijl je al zoveel aan je hoofd hebt. Ik hoop dat jullie je snel thuis zullen voelen en veel zullen hebben aan deze site. Nu lezen jullie veelal de verhalen waar erkenning in zit, en wie weet over een tijdje als jullie leventje weer wat op orde is dan gaan jullie gezellig mee met een uitje, zelf of met de kinderen.
In elk geval, welkom hier.
groetjes hus.
This is the no-script version of the 1Ouder forum. If you have javascript enabled, please click here.Designed by
SLIM Web Architecture