Hallo allemaal,
Net heb ik al een bericht gepost en daarna kwam ik erachter dat je je hier kunt voorstellen.
Toch maar even voorstellen dan.
Ik ben een 36-jarige moeder van een zoon van 6. Ik ben 5 jaar geleden gescheiden van de vader van mijn zoon. Ik heb daarna geen (langdurige) relatie meer gehad. De eerste 3 jaar was ik puur aan het overleven, ook veel zorgen om mijn zoon.
Daarna heb ik een paar keer wat geprobeerd qua nieuwe relaties: internetdaten (vond ik verschrikkelijk), 1x ook tot over mijn oren verliefd geweest (pff.. gelukkig dat kan nog) op iemand die ik in real life tegenkwam.
Met mijn zoon gaat het nu gelukkig goed, alleen normale ups en downs.
Ik zelf vind het zwaar alleenstaand ouder te zijn, maar ben ook dankbaar dat ik zoveel kan meemaken van mijn zoon. Ik werk wel bijna fulltime omdat dat nodig is.
De vader van mijn zoon komt langs voor mijn zoon als ie er zin in heeft. Dat kan eens in de 2 weken zijn, maar er zitten ook periodes van 6 weken tussen. Daar heeft mijn zoon het heel moeilijk mee gehad, maar nu heeft hij het redelijk (voor zover kan natuurlijk) een plek gegeven.
Op het moment voel ik me heel eenzaam en ben bang om alleen 'over' te blijven. Ook heb ik verdriet dat ik (zeer waarschijnlijk) geen 2e kind meer zal krijgen. Ik had mijn zoon graag een broertje of zusje gegund. En zelf ook nog een keer zwanger willen zijn en puur genieten zonder bang te zijn... Als ik babies zie, doet dat letterlijk pijn in mijn buik. Verstandelijk weet ik dat het makkelijker is om 1 kind alleen te hebben, nu dat gevoel nog...
Ik las jullie verhalen en daardoor voel ik me gelijk niet meer zo heel alleen.
groetjes,
Linanna
Linanna,welkom hier.
Ik hoop dat je je thuis voelt.
Welkom hier linanna. Lees en schrijf gerust mee. Herkenning, erkenning, zomaar even een babbeltje, er is altijd wel een luisterend oor.
groetjes faith
dag Linanna,
Van harte welkom op dit forum!
Je kunt hier inderdaad met anderen van gedachten wisselen....en ja, je wordt er ook rijker van!
mooie tagline
'Innerlijke rust is het hoofdkenmerk van geluk' - de Dalai Lama
Welkom Linanna.
Wat betreft het bang zijn om "over te schieten": op jouw leeftijd was ik alleen en zonder kind. Nu ben ik 10 jaar verder, heb een kind van 5 en ben "gelukkig gescheiden".
Waarmee ik maar wil zeggen: op iedere leeftijd heb je een hele toekomst voor je. Wanhoop niet, maar leef het leven.
Dank jullie vier! Ik voel me nu helemaal welkom hier.
En Reina, dank voor je toelichting... ik weet dat je helemaal gelijk hebt.
Het voelt nu gewoon even allemaal zwaar..
In ieder geval... superfijn om jullie reacties te lezen! :-)
Welkom hier, het is een warm bad om hier te schrijven, ik wens je alle goeds.
Reina wrote:
Welkom Linanna.
Wat betreft het bang zijn om "over te schieten": op jouw leeftijd was ik alleen en zonder kind. Nu ben ik 10 jaar verder, heb een kind van 5 en ben "gelukkig gescheiden".
Waarmee ik maar wil zeggen: op iedere leeftijd heb je een hele toekomst voor je. Wanhoop niet, maar leef het leven.
O, wat heb je dat toch weer mooi verwoord.
Ik lees graag jou stukjes. Leer ik van.
Linanna:
Ik kreeg mijn dochter toen ik 35 was. Ik ben er nu bijna 39.
Een 2e zal er niet komen. Helaas het zij zo. Maar ik geniet met volle teugen van het kleine meisje dat ik heb. Ik zie genoeg dames om mij heen van 34, 35 en ouder, zonder partner die nog geen kinderen hebben en deze graag zouden willen. Ik prijs mij dan gelukkig met wat ik heb.
Ook al voelt het nu anders. Volgens mij was het Wirijo. Zij heeft ooit eens zo mooi gezegd.
"omarm je situatie".
Lees en schrijf lekker mee. Er zijn een aantal dames die bijzonder goed kunnen schrijven en stof tot nadenken geven.
Suzanne en Reina voorop en ook Husseflus.
Carmen, dankjewel voor je prachtige compliment. Ik incasseer hem en hij komt binnen. Heel fijn want dat kon ik even gebruiken.
En Linanna, schrijf het van je af, het is niet gek dat je je af en toe zo voelt. Maar je nare gevoelens wisselen zich af met blijde, hoopvolle, boze..etc.
Dank voor jullie berichtjes allemaal!
Door jouw bericht, Carmen, en het berichtje van Reina realiseer ik me dat ik teveel aan het zoeken en plannen ben geweest en vaak alleen heb gekeken naar wat ik niet heb..
Wat een goede tip!
Eigenlijk genieten van wat je hebt en wat je wél kunt! En echt genieten van de korte geluksmomenten zonder dat krampachtig vast te willen houden.
Toch is het loslaten van mijn 2e kind-wens wel noodzakelijk denk ik. Ik wil nl. niet dat mijn zoon last krijgt van mijn wens en dat ik hem daarmee het gevoel geef dat hij niet genoeg is.
Dat loslaten blijf ik lastig vinden omdat het meer een soort oergevoel is dan iets beredeneerbaars... ik hoop dat jullie een beetje snappen wat ik bedoel. Het lukt me nu niet om het beter uit te leggen.