1Oudergezin
Weduwe
- simone wrote on 02-03-2014 12:34:
14-08-2002. die dag staat in me geheugen . en gaat daar ook niet meer uit,
mijn man die eindelijk na lang zoeken en vele banen , eindelijk werk vond met vast contract .
Hij begon bij een nieuw beton bedrijf als medewerkend voorman,
tijdens het stapelen van de beton panelen is hij eronder geraakt,
zoals het bij een bedrijfs ongeval hoort te gaan werd ik ingelicht door de politie. toen die echter aan me deur stond , heb ik gevraagd of hij niet in de war was, ook stond ik meteen met me jas aan , zo van we gaan kijken , dat mocht natuurlijk niet. er is mij afgeraden om me man te willen zien, dus echt afscheid hebben wij niet kunnen nemen, jongens toen 6en4 .
de pdd,nos bij me oudste zoon was net bekend , maar had nog een zorgen kind waarvan ik nu pas weet, dat hij lichtverstandelijk beperkt was.
om vele redenen zouden wij een huis kopen , dat is afgeblazen. zelfde jaar echter werd gezien dat de jongste basisschool niet redde, advies was mytil tytil , school , besluit als nog om te gaan verhuizen.
doordat het een bedrijfs ongeval betreft hebben we te maken gehad met onderzoek . enz
nu zijn we ruim 11 jaar verder , en eigenlijk nu pas zeg ik ja is zwaar, nu pas besef ik sh*t , its realy happen.
jongens zijn nu 18 en 16 en gaat nu goed met hun.
doet me wel wat het hier neer te zetten.
- sietske wrote on 04-03-2014 01:17:
Fijn Simone, dat je durfde/wilde vertellen.
Moeilijk zijn de jaren ertussen geweest, heel moeilijk. En toch zijn je kinderen groot geworden, en toch heb jij het gered. Goed he, van jou?
Natuurlijk kijk jij regelmatig (verlangend) terug, misschien met je jongens. Maar ja, zo was het toen en nu is de nieuwe nu. Ze komen er wel, die kinderen van jou! Trots ben je he, op hoe je het toch maar gedaan hebt.. en terecht!
Pluim voor jou! Je hebt je kinderen toch maar grootgebracht zonder hun papa. Je had het anders gewild, maar toch, jij hebt je kinderen toch maar tot hier gebracht. Petje af meis!
Hold on, hold on tightly... rise up, rise up, with wings like eagles
- dylaan wrote on 07-03-2014 19:27:
Hi Simone ik ben blij dat je hier schrijft. Blij met de herkenning van het gevoel waar je je schrijven mee eindigt.
Ik doorvoel je ervaring, ik ben namelijk zelf ook weduwe. Alweer 4 jaar. Maar dat onwerkelijke aspect blijft op een vreemde manier aanwezig. En nu lees ik dat jij dat ook zo ervaart. Ik heb tot op heden nog niets ontvangen na zijn dood en denk dat als bepaalde dingen zijn afgerond. Ik net zo zal denken als jou. Ja sh*t het is echt gebeurd.
En wat heb je elkaar nodug bij de dingen waar je tegen aanloopt in de opvoeding van de kinderen. En dan valt hij weg. Juist wanneer het wat zonniger leek te worden. Hij had eindelijk weer een baan. En nu zijn ze groter en kijk je achterom. Ja dat heb je toch maar mooi gedaan meis. En wat zal je man trots op je zijn.
Liefs Dylaan
07-03-2014 19:36:20 door dylaan
This is the no-script version of the 1Ouder forum. If you have javascript enabled, please click here.Designed by
SLIM Web Architecture