1Oudergezin
angst voor verlies
- dylaan wrote on 07-03-2014 19:59:
Het is lang geleden maar ik schrijf weer eens.
Elke dag is het wel aan de orde dat ie even checkt ben je in de kamer. Zwaait me uit wanneer ik weg ga. En wat me zeer doet , hij kan nog steeds regelmatig vragen "mam kom je terug". Hij heeft dit sinds de dood van mijn man. Alweer 4 jaar geleden. En het zal een combi zijn met PDS NOS.
Van de week vond ik het erg moeilijk en wil ik het hier delen. Ik ben wat meer in lage trilling (veel zorgen werk/financieen........ zal niet uitweiden) En heb alweer een urineweginfectie in combi met wat anders ongezelligs. Ik heb knallende koppijn en voel me honds beroerd. ik weet niet waar ik het zoeken moet. En voel de angst van mijn zoontje. Emmer erbij en ja kotsen geblazen. En hij gaat gillen ....komt voor me bij die emmer en men het zweet breekt me uit.....en hij weer gillen.............. en ik vraag hem alstjeblieft wat verder van me af te gaan.
Wanneer het na wat uurtjes beter gaat. Zie ik mijn zoontje slapen in bed. Wat een energie zal hem dat toch elke keer kosten die angst en wat naar moet dat voor hem zijn.
Voel me onmacht erin.
Maar juist wanneer ik me zo beroerd voel heb ik zo'n behoefte om even klein te kunnen zijn. Voel ik me alleen
Liefs Dylaan
- Kimberley wrote on 07-03-2014 23:17:
Ach Dylaan. Ik leef met jullie mee.
Ik lees je en voel met je mee. Jij daar in dat verre land.
Ik voel haast de angst van je zoontje om ook zijn moeder te verliezen.
En ik kan niets voor je doen. Ja, ik lees je en zal voor jouw een kaars aansteken. Meer zit er niet in.
Weet dat er aan je gedacht wordt.
Liefs kim en een dikke
- dylaan wrote on 08-03-2014 08:19:
Wat heerlijk Kim je reactie. Juist het gehoord worden en me gesteund voelen is mijn behoefte en dat is precies wat je me hier geeft
Wanneer ik ziek ben voel ik het zelf ook sterk, ze hebben alleen mij. Laatst ging ik in de avond naar het ziekenhuis (overdag had ik gewerkt) om een dokter te zien. En toen kwam er iemand horizontaal binnen op een brancard en toen gaf ie ook een kreet. Het is het zelfde ziekenhuis waarin mijn man dood binnen kwam. Ja dan voel ik me echt kwetsbaar. En dan die zieke vaak ongewassen mensen om me heen. En dan die indringende lucht waar je met je lange jas aan je potje moet vullen.
Maar vandaag sta ik zonder kop pijn op. Is het mooi weer en voel ik me in de stijgende lijn. Zo lief , een kaarsje aan. De schaduw in het licht zetten.
Dank jewel
Liefs Dylaan
08-03-2014 08:24:45 door dylaan
- nelly wrote on 08-03-2014 09:26:
Dylaan, zorgen om je kinderen zijn de grootste en ergste zorgen die er zijn. Zeker in jou situatie.
Jij moet je altijd maar groot houden terwijl je ( zeker als je je rot voelt) ook wel weer eens klein wilt zijn en behoefte hebt aan troost.
Het valt niet mee voor jou. Het valt voor jou driedubbel zwaarder omdat je ook nog eens in een land zit wat niet te vergelijken is met Nederland.
Wat mij opvalt in je postje is dat je ondanks alles het vertrouwen niet verliest.
En dat is zo belangrijk. Vertrouwen blijven houden.
Je jongens worden elke dag een stukje ouder, sterker, wijzer, groter.
Ze groeien. Letterlijk én figuurlijk.
Op een goeie dag zie jij dat en weet je dat zij wat beter voor zichzelf zullen kunnen zorgen.
Jij bent daar nu hun steun en toeverlaat bij. Van jou leren ze.
Lieve dylaan, blijf goed voor jezelf zorgen. Alleen dan kan je het aan tot het moment dat je voelt niet meer alleen te staan.
Hele dikke kus
- Kimberley wrote on 08-03-2014 22:36:
Heeey Dylaan.
Hoe is t? Al iets meer opgeknapt?
X
- dylaan wrote on 13-03-2014 15:35:
Heerlijk meiden om jullie hier te lezen.
Ik reageer laat. Ze zijn hier aan het renoveren geslagen, uiteraard zonder bericht en ik heb nu al een paar dagen geen internet en het ziet er naar uit dat het nog even kan duren.
Ja intussen gaat het beter met me Kimberly
Wat een lieve en wijze woorden schrijf je hier Nelly.
Scherp van je opgemerkt dat ik inderdaad ondanks alles het vertrouwen niet verlies.Ondertussen is hier de geld stroom weer op gang gekomen (hi hi ook het water uit de hemel, wat ongewoon is voor hier.) Begon net te denken hoe lang gaat dat politiek gehakketak in Bagdad duren, waardoor salarissen bevroren zijn. Maar nog even geen schot in iets anders.
Ja vind het wat moeilijk in het hier en nu te blijven . Wel wenselijk want dan is er ruimte voor goede gevoelens. Maar ja niks menselijks is mij vreemd. Zou graag de schuld nu geven aan de hormonen hi hi.
Het is inderdaad belangrijk goed voor mezelf te zorgen. Ik heb nu vakantie. Even niet de dagelijkse plicht.
Dankje wel lieverds.
Liefs Dylaan
13-03-2014 15:39:06 door dylaan
- Kimberley wrote on 13-03-2014 22:37:
Nou, geniet van je vakantie ondanks de regen.
- sietske wrote on 31-03-2014 00:19:
Ik vind jou zo mooi en zo krachtig, en ik kan me zomaar voorstellen dat dat even niet zo is (kotsend boven een emmer) en hoe erg dát dan is voor je kind, die dat dus vét niet gewend is!. Traumaatje erbij waar je NIETS aan kunt doen! Maar mama is er nog en regelt alles zoals altijd!! (dubbel uitroepteken). Hij kan op jou rekenen, maar inderdaad, wie heb jij om op terug te vallen als je je niet lekker voelt? ONS!! Blijf - als het kan - vooral schrijven. We lezen je écht wel hoor, en voelen op onze manier met je mee...!
Hold on, hold on tightly... rise up, rise up, with wings like eagles
- cw1955 wrote on 31-03-2014 21:41:
Lieverd, wat leef ik met je mee...zo moeilijk zoals jij daar het telkens maar weer doet. Echt petje af, en je voelt je zo kwetsbaar als je ziek bent. En als ik dan hier de reacties lees dan zijn die zo warm en oprecht dat zal je zeker goed doen. Ze slepen je als het ware er doorheen, en wat gun ik jou daar in dat verre land een beter leven met je boy's. Weet dat er hier mensen zijn die echt begaan zijn met jullie. En als je weer hier bent kom je maar weer eens gezellig een lekker kopje koffie doen, voor nu een dikke knuffel voor jullie allemaal!
This is the no-script version of the 1Ouder forum. If you have javascript enabled, please click here.Designed by
SLIM Web Architecture