Kinderen vaak in problemen na scheiding
25 april 2007 door 1Ouder
Kinderen van gescheiden ouders vertonen bijna twee keer zoveel problemen als kinderen uit intacte gezinnen. Vooral kinderen uit 'scheidingsgezinnen' met veel conflicten ondervinden veel moeilijkheden.
Dat blijkt uit onderzoek dat in opdracht van de Raad voor de Kinderbescherming is verricht.
Depressies
Kinderen van gescheiden ouders kampen op langere termijn meer met angsten en depressies. Ze vertonen ook meer agressief en strafbaar gedrag dan kinderen uit complete gezinnen.
Ze roken, drinken en blowen ook meer en doen het minder goed op school. De kans dat ze later zelf scheiden is twee keer zo groot. Per jaar krijgen 70.000 thuiswonende kinderen in Nederland te horen dat hun ouders gaan scheiden. Bijna een derde van deze groep ouders was niet getrouwd, maar woonde samen.
Gezag
Sinds 1998 geldt als uitgangspunt dat ouders na hun scheiding gezamenlijk het gezag hebben over hun kinderen. Uit het onderzoek blijkt dat sindsdien het contact tussen kind en uitwonende ouder (nog altijd meestal de vader) is toegenomen. Het percentage 'helemaal geen contact' daalde van 25 procent naar minder dan 20 procent.
Het onderzoek leert echter ook dat gescheiden ouders sinds 1998 meer ruziën. Het is kennelijk niet eenvoudig om gelijkwaardig ouderschap vorm te geven, vermoedt onderzoeker Ed Spruijt van de Universiteit Utrecht.
Stiefvader
Bijna de helft van de 'scheidingskinderen' krijgt te maken met een stiefouder, meestal (85 procent) een stiefvader. Kinderen in stiefgezinnen hebben meer last van angst en depressies, maar scoren wel betere schoolcijfers dan kinderen van gescheiden ouders zonder nieuwe partner.
Het onderzoek, dat onder meer is verricht onder ruim 1600 kinderen van twaalf tot zestien jaar, is gebundeld in het boek Scheidingskinderen van de hand van Spruijt. Het boek wordt volgende week overhandigd aan minister André Rouvoet van Jeugd en Gezin.
Bron: Nu.nl
| Reacties |
Schrijf zelf een reactie  |
| 12 november 2007 door rosa9170 | sorry met het bovenste bedoelde ik het verhaal van josje ik dacht dat hij eronder werd geplaats
mijn excuses hiervoor
|
| 12 november 2007 door rosa9170 | met het bovenste ben ik het helemaal mee eens.
Speelde hier hetzelfde verhaal. Jarelange strijd gehad van dwingen naar vader en gevolgen van dien: depressies angsten slaapproblemen mindere schoolprestaties veel somatische klachten
Sinds ze haar vader weinig ziet gaat het beter met haar zowel op school als thuis ze gaat met kleine stapjes nu vooruit....
maar pa en moe zijn konstant aan het ruzieën en ik moet steeds voor het gerecht komen terwijl we meer baat hebben bij pedagogische, mediation, opvoedkundige hulp om het ouderschap ook met deze problemen een vorm te geven maar daar wil vader niet aan meewerken want hij wil niet samenwerken met zijn ex-vrouw.
En zijn ex-vrouw kleineren respectloos behandelen en dwingen om mee te werken, liegen etc. dat mag allemaal wel.
en dat hij op deze manier zijn dochter juist aan het verliezen is(i.p.v. samenwerken) ziet hij niet dat is mijn schuld volgens hem.
en dan nu maar hopen dat ze juiste beslissingen nemen daar in den haag
|
| 4 juni 2007 door koekkie33 | Ik heb zelf met de kinderbescherming te maken. Zij hebben een streven en dat gaat over de rug van het kind. Ze willen dat er zoveel mogelijk kinderen hun vader zien en dat is een nobel streven echter moet dit niet ten koste gaan van het kind. Mijn dochter is door mijn ex ontvoert en bedreigt en bij ophalen en brengen was er altijd geweld van zijn kant en toch wil de Raad dat er omgang komt, dit terwijl mijn dochter als de dood is.
Maar daar heeft de Raad geen boodschap aan, zolang zij maar hun streven hebben gehaald.
Ik weet zeker dat mijn dochter meer last in haar leven zal krijgen als er gedwongen omgang komt dan dat ze nu heeft met een blije moeder, een lieve stiefvader en lieve mensen om haar heen. Maar goed, ik ben maar de moeder en schijn het allemaal niet te weten. |
| 1 mei 2007 door josje43 | Mijn ex leest dit soort onderzoeken altijd heel goed en schrijft dan dat door mijn schuld de kinderen de vernieling in zullen gaan, later psychologische hulp nodig zullen hebben, niet gelukkig zullen worden en ze het beter op school zouden doen als ze nog wel bij hem kwamen.
Feit is dat ze nu psychologische hulp nodig hadden vanwege de opstelling van hem en zijn stiefvrouw en ze het een stuk beter doen op school sinds ze niet meer bij hem komen. En bovendien minder depressief en veel rustiger en gelukkiger zijn.
Het is maar wat je wilt onderzoeken, het is maar wat je wilt horen. En bovenal kun je niet alle scheidingskinderen over één kam scheren.
Wanneer wordt duidelijk welke factoren een rol spelen? Dat onderzoek lijkt me nu eens interessant: de diepte in! Is het financiële ruimte, is het de manier waarop ouders met elkaar omgaan, hoe stiefouders zich ermee bemoeien, de opstelling, karaktereigenschappen en psychische factoren van één of beide ouders of is het dan toch de aandacht en liefde voor het kind? Factoren zou veel meer duidelijk maken dan stigmatiserende stellingen, waarna de politiek ondoordachtige beslissingen neemt. Want nu wij dus allemaal moeten co-ouderen blijkt dat voor de ontwikkeling van onze kinderen toch helemaal niet zo goed, omdat ze dan veel meer ruzie meemaken en in een zwaar loyaliteitsconflict verstrikt raken.
En wat te denken van die ouders die het psychisch niet zo goed kunnen? |
| ander nieuws |
| |
 |