Eenouder en een kind met een ontwikkelingsstoornis
19 mei 2003 door Rijola
Mijn oudste zoon heeft een leerstoornis. De opvoeding van mijn zoon loopt veel moeizamer dan de opvoeding van mijn dochter. Het kost je steeds weer veel energie en je levert veel van jezelf in. Binnen mijn relatie met mijn ex-man verliep dit ook al moeizaam, steeds maar weer. Dit was niet de reden dat onze relatie misliep maar het speelde wel mee.
En dan sta je er ineens alleen voor met je kinderen. Je zoon wil alleen maar bij jou zijn. Jij moet werken (onregelmatig), je hebt een oppas nodig en je wilt er zelf ook wel eens uit. Indien je goede vrienden en familie hebt die je willen helpen heb je geluk. Echter je wilt ook die vrienden en familie niet altijd belasten. Je kind beland in het behandelcircuit en er wordt een zwaar beroep op je gedaan. Vele gesprekken, voor jezelf opkomen, teleurstellingen, kritiek op je kind en op jezelf etc. Jezelf in bochten wringen en er voor iedereen willen zijn.
En dan…….keert het tij. Je vindt regelmatig werk gecombineerd met je grootste hobby; de computer. Je kind mag uit het behandelcircuit en eindelijk naar een “gewone”school (zmok). Je hebt je weg gevonden in de “speciale opvoeding”, in je werk en in je privé-leven. Je durft weer voorzichtig te genieten. Je gaat met een tentje op vakantie 20 km van huis maar wat gaf dat een fijn gevoel. Trots op wat je doet en trots op wat je toch hebt opgebouwd.
Toch maar “even” alleen klaargespeeld. In huis leuke spulletjes, weliswaar tweedehands maar ’t is van jou en je kids en je bent er trots op. Je vindt een klankbord op de 1-ouder site waar je steeds met veel plezier terugkomt.
Heel langzaamaan krijgt ’t leven weer zin, je humor komt terug en je gevoel van eigenwaarde. Het zonnetje komt weer aan de horizon.
Nadat ’t tij gekeerd was kreeg ik de behoefte om wat met mijn ervaringen te doen met name met de problematiek rond de leerstoornis van mijn zoon. De ontwikkelingen hierin, die ik zelf had doorlopen en de levenservaring die ik had opgedaan wou ik graag kenbaar maken. Aangezien ik graag de uitdaging aan wou gaan om een website te bouwen ben ik dit idee uit gaan werken. Inmiddels is mijn website klaar en staat op internet. Ik ben er best wel trots op. Een nieuwe mijlpaal! Kortom ik zie ’t leven weer zitten met zijn ups en downs en kan er weer tegen.
Indien jullie mijn site willen bezoeken dit is het adres:
http://members.home.nl/buitenbeentjes/
Met dank aan Elsa die een fantastische site heeft waar velen van ons een luisterend oor vinden.
Groetjes Rijola
(geen reactie mogelijk)