Gijs is ongeneselijk ziek....

4 oktober 2008

Onlangs hebben we te horen gekregen dat Gijs ongeneselijk ziek is. Longkanker. Fase vier. En dat betekend dat alleen nog maar een palliatief behandeld kan worden. Je wordt in korte tijd expert in termen, begrippen en de weg vinden in het ziekenhuis. Reuze aardig zijn ze er allemaal. Begripvol. Meelevend. Zorgzaam. Maar ik wist er liever helemaal niks van. Zulke dingen gebeuren een ander. Ver van je bed. “Oh…Dat is erg!” zeg je dan. Je schud je hoofd, leeft mee en bedenkt even later wat je die avond zult gaan eten. Het is niet jouw leven, niet jouw pijn. En je kunt niet het leed van de hele wereld dragen. En dan ineens stort je eigen wereld in. En moet je het wel dragen.

Aan vakantie toe, dachten we in het voorjaar. Stress en zorgen om de diverse gezinsperikelen was waarschijnlijk de oorzaak van die constante vermoeidheid. Ja, het was wel raar dat hij maar bleef afvallen, maar ook dat zou wel iets met die stress te maken hebben. En de onregelmatige werktijden. Misschien beter op de voeding letten. Hij was even hees, maar dat ging na een weekje niet te veel praten ook weer over. Toen ineens die griep. Koud tot in het absurde en dan ineens weer heet. “Je bent in de overgang!” grapte wij nog. Uit het bloedonderzoek dat hij heeft laten doen kwam niks geks naar voren. Een beetje afwijkende bloedspiegel, maar dat zou wel een gevolg zijn van die heesheid. Maar die griep ging maar niet over…. En hij voelde zich ook niet echt opknappen… Misschien dan toch een longontsteking?

Ik had op vrijdag een afspraak bij de huisarts, voor iets totaal anders en onbenulligs. Het had een week geduurd vóór ik die afspraak eens had kunnen maken. Een huisarts is niet zomaar te pakken te krijgen! Bellen moet voor twaalf uur. Assistente in gesprek. Spreekuur vol. Uiteindelijk was het me gelukt. Dus Gijs ging naar mijn afspraak, en ik mee. Bij het horen van zijn verhaal en het opnieuw bekijken van zijn bloeduitslagen adviseerde zij een X-thorax te laten maken. Een longfoto. “U kijkt ongerust?” vraagt zij mij. Dat was ik ook. Erg ongerust. En zij zei niets om die ongerustheid weg te nemen.

We kunnen stom toevallig diezelfde middag terecht in het ziekenhuis om de foto te laten maken. Het zou vijf dagen duren voor we de uitslag krijgen. Zenuwachtig gaan we naar huis. Drinken koffie en kijken elkaar vertwijfeld aan. Wat hangt ons boven het hoofd? Gijs is erg moe en gaat naar bed. Twee uur later gaat de telefoon. De huisarts. Het is dringend. Ik krijg het koud en warm tegelijk maar verman me en loop naar boven naar Gijs en geef hem de telefoon. Aan zijn reactie hoor ik dat het foute boel is. Er blijkt ‘een schaduw van een longtumor’ zichtbaar op de foto. Onze wereld stort in. Angst. Ongeloof. Verdriet. Boosheid. Allemaal tegelijk. We gaan zwijgend naar beneden en ik zet koffie.

De gebeurtenissen volgen elkaar snel op. We moeten die maandag al in het ziekenhuis zijn voor onderzoeken. Het zogenaamde ‘longstraatje’. Gijs is een hele dag in het ziekenhuis en ik hobbel met hem mee. Ik kan niks doen, ik kan niks regelen en vreet m`n tinten op van de zenuwen. En dan volgt weer een akelige periode van wachten. Waarschijnlijk woensdag terug naar het ziekenhuis voor de uitslagen. Maar het is erg snel in verband met de kweken die langer moeten staan, dus het kan zijn dat we langer moeten wachten. Dat moeten we. Een uur voor de afspraak worden we gebeld. De uitslagen zijn nog niet allemaal binnen en de afspraak wordt verzet naar donderdag. Nog een zware avond, een gespannen dag en dan uiteindelijk moeten we er heen. We gaan met frisse moed. Als het alleen dat stukje long is is het te opereren. Chemokuur hoort ook bij de mogelijkheden. Eventueel bestralen. Lastige periode. Spannend. Maar we redden het wel. Moed verloren al verloren!

Maar de moed zakt ons in de schoenen als de specialist verteld wat het onderzoek en de scan laat zien. Behalve de tumor in zijn rechterlong, zijn er uitzaaiingen gevonden in lymfeklieren in de linker en de rechterlong. Er is een lymfeklier in zijn nek aangetast en er zit een tumor op zijn rib. Het is te veel om in één keer te bevatten. Het is te veel om van te genezen.

Het is niet te geloven wat er in één keer voor gedachten door je hoofd kunnen schieten. In volledig onlogische volgorde. Van heel erg belangrijke vragen tot futiliteiten. Hoe moet dat nu verder? Hoe moet dat met de kinderen? Wat betekent dat financieel? Hoe lang hebben we nog? Hoe verloopt de ziekte? Is er écht niets meer aan te doen? De vragen borrelen op maar blijven in mijn keel steken. We krijgen uitleg over de palliatieve behandeling. Gericht op het verlengen van het leven van Gijs waarbij hij een kwalitatief zo goed mogelijk leven moet kunnen hebben. Zonder behandeling zou hij na drie tot vier maanden kunnen komen te overlijden. Dat is natuurlijk geen optie! De behandeling wordt aangevraagd. Het proces wordt in gang gezet.

We zijn nog maar drie weken verder sinds het bezoek aan de huisarts. Het eerste deel van de chemokuur heeft Gijs inmiddels gehad. Hij is moe, misselijk, was erg mager maar nu opgezet van het vocht. De pillen tegen de misselijkheid helpen redelijk. Hij heeft wat gegeten en dat is er niet weer uitgekomen. Het vocht zal er in de komende dagen wel uit komen. Er staat hier een batterij aan vloeibare bijvoeding, pijnstillers en dergelijke. Vier kuren in het totaal zal hij krijgen en als het aanslaat en hij het lichamelijk aan kan krijgt hij nog een vijfde. Er is een aanvraag gedaan voor bestraling voor de tumor op zijn rib. Pijnbestrijding voornamelijk. Volgens de verpleegkundige is het redelijk om er van uit te gaan dat er met de diverse chemokuren en misschien in een later stadium pillen, misschien wel drie jaar gewonnen kan worden. “Maar, we weten niets zeker helaas.” Voegde zij er aan toe. Wat wel zeker is, is dat Gijs en ik niet samen oud zullen worden. Het zal er niet van komen dat we samen op de houten veranda van ons ‘buiten’ zitten met twee oude grijze border collies aan onze voeten. Gijs zal zijn kinderen niet volwassen zien worden. Hij zal geen opa worden van zijn kleinkinderen. Zijn leven houd hoe dan ook, veel te vroeg op.

We lachen en huilen. Praten veel en tot diep in de nacht. We slapen soms als een blok en soms onrustig. Het is niet eenvoudig om in deze korte tijd alles te verwerken en te wennen aan de feiten zoals ze daar zijn. En om te bedenken hoe het allemaal verder moet. Maar we houden moed, en ‘we gaan er voor’ zoals dat zo mooi heet. We zullen er alles aan doen om Gijs weer op krachten te krijgen en zoveel mogelijk tijd te winnen. Tijd die we heel intens willen beleven. Met de kinderen. Met de dierbaren om ons heen. En samen.

Reacties
Schrijf zelf een reactie
21 oktober 2008 door wieswies	ik hoop dat het gisteren allemaal goed gegaan is, en dat Gijs zich goed genoeg voelt voor een tweede kuur.
18 oktober 2008 door loes	Nu is het een 'rustweek' en daar was Gijs ook wel aan toe. Hij is enorm afgevallen, heeft een erg laag hb gehalte in zijn bloed en is erg moe. Hij moest toch echt een beetje aansterken. Dat lijkt wel wat te lukken, al gaat het mondjes maat. Ik zit elke keer weer te glunderen zegt Gijs als hij zijn bord leeg eet ;-) Van het tweede deel van de eerste kuur is hij veel misselijker dan van die eerste. Zijn eetlust is slecht en hij zit snel vol. Dan valt het niet mee om aan te komen! Ik zoek in de winkels naar volvette producten. Moet je eens proberen! Light! 50% minder vet! Die wil ik niet. Voor de volvette producten moet je helemaal door de knieen bij het zuivelschap en dan nog zoeken. We kijken met spanning uit naar maandag. Dan moeten we naar het ziekenhuis. Bloedafnemen, longfoto maken en een gesprek met de longarts. Als het bloed in orde is kan donderdag waarschijnlijk de tweede kuur starten. Erg spannend allemaal.
8 oktober 2008 door wirijo	word er stil van wens jullie heel veel sterkte
5 oktober 2008 door Morgan	Afschuwelijk dit... Klopt wat je zegt; dit gebeurt altijd een ander en zelf ga je door met leven na even flink geschrokken te zijn. Maar dat kan ook niet anders denk ik...het leven kan alleen geleefd worden vanuit jezelf. Dit soort rampspoed is ook niet te bevatten tot het jezelf overkomt en dan is inderdaad het moment daar om er mee te dealen. Heel veel sterkte en ik wens jullie veel intens mooie momenten toe samen.
4 oktober 2008 door loes	Dank jullie wel. De kinderen reageren wisselend. De jongste dochter van Gijs is heel zorgzaam en tegelijk erg bezorgd en merkbaar bang voor wat er komen gaat. De middelste zit nu net voor een half jaar in Engeland als au pair. Vreselijk om daar te zitten, zonder 'eigen' om je heen en ver van vrienden. Ze kan het daar wel delen met het gezin en nieuwe vrienden die ze gemaakt heeft, maar toch. Als er contact is heeft ze het er vooral over hoe erg ze het vind voor haar vader. Over haar eigen stukje heeft ze het niet echt. Wil ze ook niet. Dat is voor dit meisje toch al en lastig stukje, haar gevoel. Dan komt dit wel erg dichtbij natuurlijk. De oudste dochter woont niet meer thuis. Zij verwerkt het weer op haar eigen manier door veel vertier te zoeken en kan haar verhaal kwijt bij haar vrienden groep. Als zij hier is doet zij haar uiterste best om luchtig over ditjes en datjes te praten om op die manier wat afleiding te bezorgen. Vooral de twee oudsten delen hun verdriet veelal met hun moeder. De jongste doet dat hier bij ons. Sam leeft zich uit op de muziek. Zijn reactie was in eerste instantie kort door de bocht. Zoals een puber van veertien dat kan doen. En hij liet niet veel van zijn gevoel merken. Maar nu klinken er zo nu en dan heftige gitaar akkoorden van zolder. Laatst heeft hij wat voor ons zitten spelen en dat heeft heel wat 'gevoelige snaren' geraakt zal ik maar zeggen. Gelukkig kunnen wij er hier thuis met z`n vieren wel goed praten over Gijs zijn ziekte en wat er zo allemaal gebeurd. Als de kinderen vragen hebben stellen ze die ook. Helaas hebben wij ook niet alle antwoorden, maar delen helpt wel natuurlijk. Heel erg aandoenlijk en lief om te zien hoe deze twee kindjes, want dat zijn het dan toch nog maar (17 en 14), elk op hun eigen manier zorgen voor Gijs, hem in de gaten houden en willen dat het hem goed gaat.
4 oktober 2008 door wieswies	wat een verschrikkelijk bericht! Onvoorstelbaar dat dat ineens kan gebeuren. Ik wens jullie veel sterkte toe.
4 oktober 2008 door Ina	lieve Loes, Wat een onvoorstelbaar bericht heeft Gijs van zijn artsen te horen gekregen. Jullie wereld staat totaal op zijn kop, en vele vragen schieten door je gedachten. Ik wil jullie moed en kracht toewensen! Dit is iets wat je iedereen graag zou willen besparen. Veel groeten van Ina
4 oktober 2008 door 1Ouder	Loes, heel veel sterkte. Wat een schok is dit. Hoe zijn de kinderen hier onder?

overige weblog artikelen
9 mei 2012	Witte chocolademousse
23 april 2012	Wachten...(Loesis een beetje afgeleid...)
10 maart 2012	Punt
25 februari 2012	Egotripper
19 februari 2012	Wat in mijn kop zit zit niet in mijn kont!
18 februari 2012	Het mooie seizoen is weer begonnen!
11 februari 2012	Te weinig tijd, of te veel boekjes?
6 februari 2012	Ladies and gentleman..... Graag uw aandacht voor....
5 februari 2012	Help! Ik ben oud! ;-)
28 januari 2012	de Boer, Jantje de Boer
1 januari 2012	Pieker je net, it kom doch oars
22 oktober 2011	Out Of The Box
9 juli 2011	Fijne vakantie
30 mei 2011	Update
20 maart 2011	Ladies and gentlemen....trrrr....! (Tromgeroffel)
28 februari 2011	Social media
5 januari 2011	Go with the flow
24 november 2010	Erg Kip
16 oktober 2010	Lastig
12 september 2010	Ik heb er alle tijd voor
3 september 2010	Maandag onder het mes!
26 juli 2010	Koos Werkeloos
15 juni 2010	Gras
12 mei 2010	Het ultieme relaxen - sauna
5 februari 2010	Het zekerst is het onzekere
28 december 2009	Gewoon doorgaan
20 november 2009	Iets heel anders...
27 oktober 2009	Hoe vertel ik het mijn zoon.
17 september 2009	Moeder ben je voor je hele leven....
17 augustus 2009	Niets went zo snel als luxe
17 juli 2009	Wederopbouw
1 juni 2009	Even wennen
2 mei 2009	`Gewoon` puber of opnieuw losgeslagen?
21 april 2009	Dip
23 maart 2009	Tijd over, energie voor tien, (te) makkelijk
13 februari 2009	Medium
18 januari 2009	Krokussen en narcissen
14 december 2008	Vier seizoenen
2 december 2008	Dag lief....
12 november 2008	De chemo is niet aangeslagen
22 oktober 2008	Lichtpuntje
4 oktober 2008	Gijs is ongeneselijk ziek....
28 juli 2008	Weet je wat ik zie als ik gedronken heb?
21 juni 2008	I proudly present....
20 mei 2008	Kinderachtig?
28 april 2008	Rinus
31 maart 2008	...en soms zit het een beetje tegen.
10 maart 2008	Bladerdeeg plakt het beste aan de kant waar eerst het velletje zat.
10 februari 2008	ff niks
22 januari 2008	Kopen hoeft niet. Winkelen is ook leuk.
9 januari 2008	Recept voor het opvoeden van pubers
31 december 2007	Op naar 2008!
24 december 2007	Zinloos geweld - blijf met je tengels van mijn kind af!
26 november 2007	De cavia is dood
18 november 2007	Loes - `Niet zeuren, doorzwemmen Jantje!`
4 november 2007	Loes - Hondenmens
17 oktober 2007	Loes - Mijmeringen boven de strijkplank
9 september 2007	Loes - Ontucht
18 augustus 2007	Loes - Alles weer normaal
21 juli 2007	Loes - Een échte vakantie!
23 juni 2007	Scrapkoorts - Gijs
3 juni 2007	Niks om aan te trekken
24 april 2007	Loes - Zorgen
13 maart 2007	Loes - Samengesteld gezin perikelen.....de ex-vrouw
12 februari 2007	Loes - Aan de korte riem
13 januari 2007	Loes - Veranderingen
30 december 2006	husseflus - het was een prachtjaar...
11 december 2006	Loes: Ouderdomskwaaltjes en jeugdpuistjes
26 november 2006	husseflus - de smaak van December...
25 oktober 2006	husseflus - eens maar nooit weer.
18 oktober 2006	Loes - Dag vriend
26 september 2006	husseflus - nieuwe tijden
3 september 2006	Loes - Vakantie
27 augustus 2006	husseflus - aan de deur wordt niet gekocht!
8 augustus 2006	Loes - Hij is kapot! #$%grmbl!#$%^!!
24 juli 2006	husseflus - playbackshow
18 juli 2006	Loes - Is er leven na de mobiel?
2 juli 2006	husseflus - vliegen en doorgaan
26 juni 2006	Loes - Ik ben het zat!
11 juni 2006	Loes - leuk buurtje
21 mei 2006	Loes - Dromen..... ;-)
2 april 2006	Loes - Never a dull moment
2 maart 2006	Peter - Carnaval
29 januari 2006	Loes - Huishouden en huisregels
20 januari 2006	Peter - Alleenstaand vaderschap
15 december 2005	Loes - Dreumes van éénmetertachtig
3 december 2005	Peter - Sinterklaasstress
1 november 2005	Loes - Samengesteld gezin: moeilijk of anders?
3 oktober 2005	Gijs - `Medewerker Operations Support m/v`
1 september 2005	Loes - `Hij is er aan toe.`
7 juli 2005	Gijs - Omdat ik het zeg!
1 februari 2005	Loes - 3,4,5,6. - Samengesteld in de ruimste zin van het woord
1 september 2004	Loes - Echte vrienden
1 juli 2004	Gijs - Armpjes
1 juni 2004	Loes - Zomervakantie
1 mei 2004	Loes - En hoe is dat nu voor de kinderen?
1 april 2004	Loes - Hier had ik wel zonder gekund...
1 maart 2004	Loes - Kleine jongens worden groot
1 februari 2004	Gijs - Eén vader, drie dochters.
1 januari 2004	Loes - Gelukkig nieuwjaar!