Dip
21 april 2009
Als ik samen met Sam een paar grindtegels verleg in de tuin om een plaatsje te creëren voor de vuilcontainers verschiet er iets in mijn rug. Ik had het kunnen weten. Toch te veel gedaan en toch weer te veel achter elkaar belast. Mijn rug is een zwakke plek. Je kan er honderd mee worden, gewoon een beetje om denken. Maar ik denk er nooit zo om. Ik ben lekker bezig en dan ineens gaat het fout. Niet slim dat geef ik toe. Vorig jaar heb ik de boel verknald door iets te enthousiast een vlinderstruik te snoeien. Op dringend aanraden van mijn werkgever ben ik eind vorig jaar naar een fysiotherapeut geweest. Dat hielp wel, maar ik kreeg andere dingen aan mijn hoofd en heb de fysio weer afgezegd. Vast van plan weer terug te gaan. Dat heb ik na het tegel avontuur dan ook maar gedaan. “Is het een noodgeval of kan het wachten tot na Pasen?” vraagt de fysiotherapeut. Ik kan niet makkelijk zitten en bukken is naar, maar ik zeg dat het wel kan wachten en maak en afspraak voor de donderdag na Pasen. “Je kan een beetje napijn hebben hoor!” Ik kan de hele week erna niet normaal bewegen.
Mijn rechterhand kan ik ook niet normaal bewegen. Vlak bij mijn pols is het wat opgezet en zo nu en dan steekt het daar behoorlijk. ‘Zal wel over gaan, beetje overbelast.’ Het gaat niet over en na twee weken ga ik toch maar naar de dokter. Inderdaad is het overbelast door de herhaaldelijke verf beweging en ik krijg een pilletje en het advies om de hand zoveel mogelijk rust te gunnen. Het is mijn rechter hand. En ik ben rechts. Ik kan en wil al dit gedoe er toch niet bij hebben. Ik word er wat moedeloos van. Wat nog het vervelendste is – ik ben zo doof als een kwartel.
Na een aantal bezoekjes aan de huisarts met een herhaalde klacht over een lopend oor bij verkoudheid, en toenemende doofheid ben ik nu eindelijk door mijn huisarts doorgestuurd naar de KNO arts. Het is mijn nieuwe huisarts. De vorige was een softe en naar mijn idee niet erg daadkrachtige antroposoof die meer vanuit zijn levensovertuiging handelde dan met enig medisch inzicht. Niets voor mij. Als ik in het ziekenhuis zit te wachten tot ik aan de beurt ben valt het me op dat de meeste patiënten samen zijn gekomen. Ik zit alleen en voel me alleen. Mijn lijf doet vervelend, mijn oor is al tijden doof en ik ben alleen. Het is een irreële gedachte, want als Gijs nog geleefd had dan zou hij hoogstwaarschijnlijk gewerkt hebben rond die tijd en toch niet met me mee kunnen gaan. En als hij gevraagd zou hebben of ik wilde dat hij mee zou gaan had ik dat waarschijnlijk weggewuifd. “Ben je gek, dat stelt toch niks voor, daar hoef je geen vrij voor te nemen!” En tóch is het anders. Niet even al wachtend een mopperend smsje over de lange wachttijd, of de rennende kinderen in de wachtruimte. Ik zit er alleen en ik ben alleen.
De KNO arts kijkt in mijn oor en ik kijk mee via een beeldschermpje. In mijn trommelvlies zit een gaatje dat door de microscoop wel een krater lijkt. De arts, een vreselijk aardig mens, verteld dat er waarschijnlijk ingegroeid ontstekingsweefsel over mijn gehoorbeentjes ligt wat de doofheid verklaard. Het hek is van de dam als zij zegt: “Niks kwaadaardigs.”
Van het een op het andere moment zit ik in tranen bij een verbaasde KNO arts. Ik heb geen tel aan ‘iets kwaadaardigs’ gedacht en ben ik er ook helemaal niet bang voor. Maar het bezoek aan het ziekenhuis op zichzelf, waar Gijs en ik zo vaak zijn geweest, de lading van het woord kwaadaardig’, mijn kwaaltjes die me in de weg zitten, het zo plotseling bewust zijn van het alleen zijn.
Het schiet even verkeerd.
Ik heb vier dagen vrij en plan ze vol. Dierenarts voor jaarlijkse inenting en controle van de honden. Naar de fysiotherapeut. Een scan laten maken van mijn oor en een telefonisch consult met de KNO arts. Uit de scan en een gehoortest blijkt dat het bewuste oor nog maar voor 10% dienst doet en dat een operatie, of twee, het probleem op zouden kunnen lossen. Wel ja, kan er ook nog wel bij.
Ik blijf verder in en om het huis. Doe een boodschap, mest de schuur uit, breng de overtollige inhoud daarvan naar het grofvuil, schoffel de tuin en heb weemoedige gedachten tijdens de wandelingen met de voorheen ‘onze’ honden. Hoe graag zou ik niet samen met Gijs genieten van de zon, de vorderingen van de nieuwe hond, de ontluikende tuin en het opgeknapte huis.
Het ging zo lekker. Orde scheppen in mijn leven en de chaos in mijn hoofd met praktische én nuttige handelingen rangschikken tot een overzichtelijke massa. Maar ineens is de energie verdwenen. Alles wat ik doe doe ik zuchtend en steunend. Ik vind niks leuk en heb eigenlijk ook nergens meer zin in. Het valt me zwaar om alleenstaande en alleenstaand (stief) ouder te zijn. Bij het minste ben ik uit het lood geslagen of over mijn theewater. En regelmatig denk ik, een flitsgedachte: ‘Het is nou wel goed zo. Kom maar terug. Ik vind het zo niet leuk.’
Het is ook niet leuk. Na een mislukt huwelijk een aantal jaren alleen. Dan vol vertrouwen een nieuwe start. Een samengesteld gezin met de bijbehorende probleempjes, onverwacht drukker dan bedacht. Leek de rust weer te keren worden we overvallen door een totaal andere rampspoed. En ik ben weer alleen. Anders alleen dan toen. Pijnlijk alleen. Ik ben een weduwe met kind en stiefkind. En een rugzak die me op dit moment even te zwaar is.
Reacties |
Schrijf zelf een reactie |
22 april 2009 door Morgan | Ja je hebt een zware rugzak Loes maar ook talent voor schrijven...dus schrijf hem maar wat lichter.
Ik lees de inhoud graag! |
overige weblog artikelen |
9 mei 2012 | Witte chocolademousse |
23 april 2012 | Wachten...(Loesis een beetje afgeleid...) |
10 maart 2012 | Punt |
25 februari 2012 | Egotripper |
19 februari 2012 | Wat in mijn kop zit zit niet in mijn kont! |
18 februari 2012 | Het mooie seizoen is weer begonnen! |
11 februari 2012 | Te weinig tijd, of te veel boekjes? |
6 februari 2012 | Ladies and gentleman..... Graag uw aandacht voor.... |
5 februari 2012 | Help! Ik ben oud! ;-) |
28 januari 2012 | de Boer, Jantje de Boer |
1 januari 2012 | Pieker je net, it kom doch oars |
22 oktober 2011 | Out Of The Box |
9 juli 2011 | Fijne vakantie |
30 mei 2011 | Update |
20 maart 2011 | Ladies and gentlemen....trrrr....! (Tromgeroffel) |
28 februari 2011 | Social media |
5 januari 2011 | Go with the flow |
24 november 2010 | Erg Kip |
16 oktober 2010 | Lastig |
12 september 2010 | Ik heb er alle tijd voor |
3 september 2010 | Maandag onder het mes! |
26 juli 2010 | Koos Werkeloos |
15 juni 2010 | Gras |
12 mei 2010 | Het ultieme relaxen - sauna |
5 februari 2010 | Het zekerst is het onzekere |
28 december 2009 | Gewoon doorgaan |
20 november 2009 | Iets heel anders... |
27 oktober 2009 | Hoe vertel ik het mijn zoon. |
17 september 2009 | Moeder ben je voor je hele leven.... |
17 augustus 2009 | Niets went zo snel als luxe |
17 juli 2009 | Wederopbouw |
1 juni 2009 | Even wennen |
2 mei 2009 | `Gewoon` puber of opnieuw losgeslagen? |
21 april 2009 | Dip |
23 maart 2009 | Tijd over, energie voor tien, (te) makkelijk |
13 februari 2009 | Medium |
18 januari 2009 | Krokussen en narcissen |
14 december 2008 | Vier seizoenen |
2 december 2008 | Dag lief.... |
12 november 2008 | De chemo is niet aangeslagen |
22 oktober 2008 | Lichtpuntje |
4 oktober 2008 | Gijs is ongeneselijk ziek.... |
28 juli 2008 | Weet je wat ik zie als ik gedronken heb? |
21 juni 2008 | I proudly present.... |
20 mei 2008 | Kinderachtig? |
28 april 2008 | Rinus |
31 maart 2008 | ...en soms zit het een beetje tegen. |
10 maart 2008 | Bladerdeeg plakt het beste aan de kant waar eerst het velletje zat. |
10 februari 2008 | ff niks |
22 januari 2008 | Kopen hoeft niet. Winkelen is ook leuk. |
9 januari 2008 | Recept voor het opvoeden van pubers |
31 december 2007 | Op naar 2008! |
24 december 2007 | Zinloos geweld - blijf met je tengels van mijn kind af! |
26 november 2007 | De cavia is dood |
18 november 2007 | Loes - `Niet zeuren, doorzwemmen Jantje!` |
4 november 2007 | Loes - Hondenmens |
17 oktober 2007 | Loes - Mijmeringen boven de strijkplank |
9 september 2007 | Loes - Ontucht |
18 augustus 2007 | Loes - Alles weer normaal |
21 juli 2007 | Loes - Een échte vakantie! |
23 juni 2007 | Scrapkoorts - Gijs |
3 juni 2007 | Niks om aan te trekken |
24 april 2007 | Loes - Zorgen |
13 maart 2007 | Loes - Samengesteld gezin perikelen.....de ex-vrouw |
12 februari 2007 | Loes - Aan de korte riem |
13 januari 2007 | Loes - Veranderingen |
30 december 2006 | husseflus - het was een prachtjaar... |
11 december 2006 | Loes: Ouderdomskwaaltjes en jeugdpuistjes |
26 november 2006 | husseflus - de smaak van December... |
25 oktober 2006 | husseflus - eens maar nooit weer. |
18 oktober 2006 | Loes - Dag vriend |
26 september 2006 | husseflus - nieuwe tijden |
3 september 2006 | Loes - Vakantie |
27 augustus 2006 | husseflus - aan de deur wordt niet gekocht! |
8 augustus 2006 | Loes - Hij is kapot! #$%grmbl!#$%^!! |
24 juli 2006 | husseflus - playbackshow |
18 juli 2006 | Loes - Is er leven na de mobiel? |
2 juli 2006 | husseflus - vliegen en doorgaan |
26 juni 2006 | Loes - Ik ben het zat! |
11 juni 2006 | Loes - leuk buurtje |
21 mei 2006 | Loes - Dromen..... ;-) |
2 april 2006 | Loes - Never a dull moment |
2 maart 2006 | Peter - Carnaval |
29 januari 2006 | Loes - Huishouden en huisregels |
20 januari 2006 | Peter - Alleenstaand vaderschap |
15 december 2005 | Loes - Dreumes van éénmetertachtig |
3 december 2005 | Peter - Sinterklaasstress |
1 november 2005 | Loes - Samengesteld gezin: moeilijk of anders? |
3 oktober 2005 | Gijs - `Medewerker Operations Support m/v` |
1 september 2005 | Loes - `Hij is er aan toe.` |
7 juli 2005 | Gijs - Omdat ik het zeg! |
1 februari 2005 | Loes - 3,4,5,6. - Samengesteld in de ruimste zin van het woord |
1 september 2004 | Loes - Echte vrienden |
1 juli 2004 | Gijs - Armpjes |
1 juni 2004 | Loes - Zomervakantie |
1 mei 2004 | Loes - En hoe is dat nu voor de kinderen? |
1 april 2004 | Loes - Hier had ik wel zonder gekund... |
1 maart 2004 | Loes - Kleine jongens worden groot |
1 februari 2004 | Gijs - Eén vader, drie dochters. |
1 januari 2004 | Loes - Gelukkig nieuwjaar! |