Lastig

16 oktober 2010

Het is al weer vijf weken geleden dat Sam en oma mij naar het ziekenhuis brachten om geopereerd te worden aan een aneurysma in mijn hoofd. Eigenlijk had ik stilletjes gehoopt inmiddels weer helemaal de oude te zijn. Maar helaas is dat niet het geval.

Ik kom s `morgens met moeite mijn bed uit. Tot nu toe ben ik drie of vier keer s `nachts wakker. Even naar het toilet (porbeer het maar eens op te houden – dat lukt gewoonweg niet), een slok water en snel er weer in. Gelukkig val k snel weer in slaap maar s `morgens heb ik niet het gevoel lekker uitgerust te zijn. Het opstaan stel ik uit. Draaiend van de ene zij op de andere en ondertussen maar malen over hoe ik een en ander het liefst zou zien. En me telkens weer beseffend dat wat ik wil (nog) niet te realiseren is. Domper… Ik sta dan toch maar op. Tanden poetsen en eerst voor de beesten zorgen. Die zijn elke keer weer blij om me te zien, maar verder is het stil in huis. Sam is, afhankelijk van de dag, al naar school of ligt lekker uit te slapen. Geef hem eens ongelijk. En dan...hij is niet de aangewezen persoon om mijn wissewasjes aan te horen. Ik mis wel eens een volwassen klankbord in mijn directe omgeving. En ik mis 'mijn eigen'.
Ik zet koffie, geeft de honden eten, vul het voerbakje van de katten en ververs water. Ik leg het bed van de hond terug in de kamer en ruim de kranten op die nog steeds nodig zijn voor de jongste hond. Als mijn koffie op is hijs ik me de trap weer op terug naar de badkamer. Na een frisse douche zou je verwachten dat Loes er weer tegen aan kan maar helaas is dat niet zo. Ik haal nog een koffie en plof op de rand van mijn bed. Het liefst liet ik me achterover in de kussens vallen. Ogen dicht en weg er mee. Mijn leven is op dit moment niet leuk, wat ik verzin te doen vind ik op dit moment niet leuk en dat wat ik eventueel moet is volkomen oninteressant. Ik weersta de behoefte en drink mijn koffie en bedenk een taakje van vandaag. Een tip van mijn moeder. Doe elke dag iets dan voel je je in elk geval een beetje nuttig. Ze heeft gelijk. Van niets doen en ledigheid knapt een mens niet op. Aangezien ik een hulp in de huishouding heb om mij in deze barre tijden bij te staan hoef ik me dus om de wc en de badkamer en dergelijke niet druk te maken. Met de honden maak ik elke dag een wandeling van zeker een uur. Kom ik tenminste buiten en zie ik hier en daar een mens. Niet dat ik altijd zin heb in dat (honden)praatje, maar het verzet de zinnen.
Het duurt van eeuwigheid tot amen eer ik mezelf weer overeind heb en mijn ochtendjas uit doe om me aan te kleden. Ik weet dat ik gewoon moet beginnen, maar stel het uit.

Ik moet voor de zoveelste keer brokstukken bij elkaar vegen en op de restanten opnieuw bouwen. Als ik de afgelopen jaren terugkijk ben ik daar wel heel veel mee bezig geweest. En waar heeft het me gebracht? Voor mijn gevoel nergens. Ik ben wéér alleen, woon op een plek waar ik niet wil zijn en ik zit straks ook nog eens zonder werk. En heeft het me desalniettemin een heleboel bloed, zweet en tranen gekost. Begin dit jaar had ik plannen gemaakt stukje bij beetje mijn leven aan te pakken. Met alle energie mijn huis opgeknapt. Prettig om in te wonen en goed voor als ik het wil gaan verkopen. Ik had het eindelijk voor elkaar te stoppen met roken. De nare dood van Gijs was een duidelijke waarschuwing. Ik heb verplichtingen tegenover Sam. Ik zou gezond oud worden! En dan ineens werd me verteld dat ik een tijdbommetje in mijn hoofd had wat geopereerd moest worden. Ik ben er meer van geschrokken en was angstiger om de mogelijke gevolgen dan ik mezelf toe wilde geven. Wat als ik de operatie niet zou overleven? Wat zou er met mijn kind moeten gebeuren? Ik ben alles wat hij heeft! En mijn huisdieren? Wie wil ze opvangen, vier katten en drie honden? Gelukkig is alles goed gegaan en zijn er geen complicaties. Maar ik heb er te luchtig over gedaan en de zorgen en schrik komen er toch uit. En nu heb ik alle tijd om te denken, te weinig energie om me te verzetten en te veel emoties die in één keer op me af denderen.
De operatie is de bekende druppel en ik heb het gevoel dat ik ondanks inzet, positief denken en doorzetten de dingen van me afgaan in plaats van naar me toe te komen.
En dat vind ik lastig. Lastig om mee om te gaan en lastig om me overheen te zetten en een nieuwe start te maken.

Reacties
Schrijf zelf een reactie
5 januari 2011 door 1Ouder	Hoi Loes, Hoe gaat het nu met? Alweer een tijdje geleden dat we iets gelezen hebben.
12 november 2010 door wirijo	Hoi Loes, Wat heerlijk dat de neuroloog tevreden was,zal vast ook bij jou lucht geven! En nu mag je gewoon weer voorzichtig beginnen met werken,lijkt me een uitkomst na weken van zitten met jezelf. Top joh!
11 november 2010 door Loes	Hahahaha!!! Klopt van dat hondennet. Maar het ligt mij even goed! ;-) Sam lijkt heel goed met een en ander om te kunnen gaan. Hij heeft het niet snel ergens over en als ik er naar vraag geeft hij van die korte antwoorden. "Jahaaa, hmmm, best hoor!" Als het anders is komt hij wel denk ik dan. De neuroloog was tevreden. Het lidteken zal nog smaller worden zo dat er niets meer van te zien is. Ik moet begin januari weer een scan laten maken ter controlle en daarna een laatste gesprek met de neuroloog. Volgende week heb ik een afspraak met de arbo arts en vermoedelijk kan ik daarmee bespreken dat ik weer wat uurtjes ga werken.
8 november 2010 door wirijo	Hoi Loes, Heel wat orde op zake zoals ik het lees. Al heb ik zo´n gek idee dat het hondennet in de auto hoort ipv de schuur,maar ook ik kan me vergissen natuurlijk! Ik merk wel aan je schrijfstijl dat je hoofd wat rustiger aan het worden is,minder gelaten. Stapje voor stapje was het en dat lijkt je goed te lukken. Hoe gaat Sam om met alles wat er is gebeurt? Heel veel succes bij de neuroloog,ik hoop dat je fiat krijgt om weer een paar uur per dag te gaan werken. x Wilma
7 november 2010 door Loes	Het is zondagochtend tien uur. Ik lig nog lui op mijn bed. Op mmijn goede oor om zodoende zo min mogelijk last te hebben van het slurpende en snerpende geluid van de stofzuiger van de buurman. De laatste anderhalf uur is hij druk met het minitieus reinigen van zijn auto. Had dat gisteren gedaan! Op zaterdag! Toen ik er niet was! Sam en ik zijn vrijdag en zaterdag bij mijn vader en moeder geweest. Zomaar, gezellig. En rustig. En erg stil! Voorlopig zal ik het er mee moeten doen met die buurman want ik heb besloten voorlopig niet te verhuizen. Dus ik profiteer van zijn ongevraagd bladblazen en als ik echt niet meer tegen zijn geluidproductie kan klop ik wel eens aan. Met eeen tolk want zijn Nederlandsetaal is niet best. En de ene keer beter dan de andere keer. Een besluit nemen geeft rust in het hoofd. Opruimen ook. Dus ik heb dat hondennet wat ik in de auto wilde monteren en wat al maanden op de keukenkast ligt, nu eindelijk in de schuur gelegd. En zo nog wat muizenissen aan de kant en weer watrust gecreeerd. Wat gaan doen en met andere dingen bezig zijn verzet de zinnen. Sam en ik zijn samen naar de film geweest. Ik ben met een groep vriendinnen heerlijk uit eten geweest. Nu een weekeindje bij mijn ouders. Het gaat langzaam de goede kant op. Maar er moet ook niets gebeuren. Ik ben zomaar van slag. Vorige week zijn ze hier in de straat met de gasleidingen bezig geweest. Hoef ik niks mee. Die kerels doen het helemaal zelf. Ik moest alleen op een ochtend voor acht uur, de hoofdkraan van het gas uitdraaien. Nu hou ik niet van gas. En ook niet van vroeg opstaan. Maar om daar nu zo ontregeld van te raken dat slaat nergens op. Deze week moet ik bij de neuroloog zijn voor controlle. De wond op mijn hoofd geneest goed. Er zit weer wat haar rondom het lidteken. Knapper wordt je er niet van hoor, van zo'n operatie! Volgende week naar de arbo arts. Na drie brieven, twee telefoontjes en een hoop misverstanden daar is het gelukt een afspraak te maken. Ik wil wel weer aan de gang. Ik ga regelmatig bijmijn werk langs. Drink koffie mee kijk even rond en we praten weer bij. Steeds leuk en gezellig. Maar als ik denk aan de kerstdrukte of een hele dag daar zijn, krijg ik het op mijn heupen. Misschien rustig aan beginnen. Ondertussen wandel ik, doe hier en daar een klusje, lees wat en doe wat kleine huishoudelijke klusjes en de boodschappen. Het is niet veel maar net genoeg. Groet, Loes
5 november 2010 door wirijo	Loes,hoe gaat het nu met je?
24 oktober 2010 door Ina	lieve Loes, Wat je schrijft, raakt me. Ik zou zo graag iets voor je willen doen, maar ik weet niet zo goed wat dat dan zou kunnen zijn... Ik weet niet waar je woont, want anders zou ik je een keertje op willen zoeken, om zomaar wat samen te praten. Je bent opnieuw aan het opkrabbelen nu, na je operatie. Daar is moed voor nodig, en die moed heb je al die andere keren ook gehad. Om weer helemaal te herstellen is ook energie nodig, veel energie zelfs. Het zou kunnen zijn dat je nu te weinig energie hebt. Misschien heb je een tekort aan een bepaalde vitamine, of misschien een ijzertekort. Bij de volgende controle in het ziekenhuis zou je eens aan je arts kunnen vragen of hij jouw bloed na zou willen kijken. Stel je voor, dat je met een pilletje per dag (vitamine of staaltabletje) je energie weer terug zou kunnen krijgen! Mocht je zin hebben om een paar keer per week te babbelen, dan mag je me mailen. Via de computer kunnen we toch ook van gedachten wisselen? Ik kan me goed voorstellen dat je Sam niet elke keer als klankbord wilt gebruiken. Sterkte met alles! Lieve groetjes van Ina
18 oktober 2010 door wirijo	Loes,het is ook lastig,je wilde gewoon genezen en verder gaan. Kan me wel goed voorstellen dat dit alles nu wel heel erg naar boven komt. Het moet zo zijn,en misschien maar goed ook. Het advies van je moeder is ook goed,elke dag een beetje en steeds een beetje meer. Steentje voor steentje! Sterkte ermee!

overige weblog artikelen
9 mei 2012	Witte chocolademousse
23 april 2012	Wachten...(Loesis een beetje afgeleid...)
10 maart 2012	Punt
25 februari 2012	Egotripper
19 februari 2012	Wat in mijn kop zit zit niet in mijn kont!
18 februari 2012	Het mooie seizoen is weer begonnen!
11 februari 2012	Te weinig tijd, of te veel boekjes?
6 februari 2012	Ladies and gentleman..... Graag uw aandacht voor....
5 februari 2012	Help! Ik ben oud! ;-)
28 januari 2012	de Boer, Jantje de Boer
1 januari 2012	Pieker je net, it kom doch oars
22 oktober 2011	Out Of The Box
9 juli 2011	Fijne vakantie
30 mei 2011	Update
20 maart 2011	Ladies and gentlemen....trrrr....! (Tromgeroffel)
28 februari 2011	Social media
5 januari 2011	Go with the flow
24 november 2010	Erg Kip
16 oktober 2010	Lastig
12 september 2010	Ik heb er alle tijd voor
3 september 2010	Maandag onder het mes!
26 juli 2010	Koos Werkeloos
15 juni 2010	Gras
12 mei 2010	Het ultieme relaxen - sauna
5 februari 2010	Het zekerst is het onzekere
28 december 2009	Gewoon doorgaan
20 november 2009	Iets heel anders...
27 oktober 2009	Hoe vertel ik het mijn zoon.
17 september 2009	Moeder ben je voor je hele leven....
17 augustus 2009	Niets went zo snel als luxe
17 juli 2009	Wederopbouw
1 juni 2009	Even wennen
2 mei 2009	`Gewoon` puber of opnieuw losgeslagen?
21 april 2009	Dip
23 maart 2009	Tijd over, energie voor tien, (te) makkelijk
13 februari 2009	Medium
18 januari 2009	Krokussen en narcissen
14 december 2008	Vier seizoenen
2 december 2008	Dag lief....
12 november 2008	De chemo is niet aangeslagen
22 oktober 2008	Lichtpuntje
4 oktober 2008	Gijs is ongeneselijk ziek....
28 juli 2008	Weet je wat ik zie als ik gedronken heb?
21 juni 2008	I proudly present....
20 mei 2008	Kinderachtig?
28 april 2008	Rinus
31 maart 2008	...en soms zit het een beetje tegen.
10 maart 2008	Bladerdeeg plakt het beste aan de kant waar eerst het velletje zat.
10 februari 2008	ff niks
22 januari 2008	Kopen hoeft niet. Winkelen is ook leuk.
9 januari 2008	Recept voor het opvoeden van pubers
31 december 2007	Op naar 2008!
24 december 2007	Zinloos geweld - blijf met je tengels van mijn kind af!
26 november 2007	De cavia is dood
18 november 2007	Loes - `Niet zeuren, doorzwemmen Jantje!`
4 november 2007	Loes - Hondenmens
17 oktober 2007	Loes - Mijmeringen boven de strijkplank
9 september 2007	Loes - Ontucht
18 augustus 2007	Loes - Alles weer normaal
21 juli 2007	Loes - Een échte vakantie!
23 juni 2007	Scrapkoorts - Gijs
3 juni 2007	Niks om aan te trekken
24 april 2007	Loes - Zorgen
13 maart 2007	Loes - Samengesteld gezin perikelen.....de ex-vrouw
12 februari 2007	Loes - Aan de korte riem
13 januari 2007	Loes - Veranderingen
30 december 2006	husseflus - het was een prachtjaar...
11 december 2006	Loes: Ouderdomskwaaltjes en jeugdpuistjes
26 november 2006	husseflus - de smaak van December...
25 oktober 2006	husseflus - eens maar nooit weer.
18 oktober 2006	Loes - Dag vriend
26 september 2006	husseflus - nieuwe tijden
3 september 2006	Loes - Vakantie
27 augustus 2006	husseflus - aan de deur wordt niet gekocht!
8 augustus 2006	Loes - Hij is kapot! #$%grmbl!#$%^!!
24 juli 2006	husseflus - playbackshow
18 juli 2006	Loes - Is er leven na de mobiel?
2 juli 2006	husseflus - vliegen en doorgaan
26 juni 2006	Loes - Ik ben het zat!
11 juni 2006	Loes - leuk buurtje
21 mei 2006	Loes - Dromen..... ;-)
2 april 2006	Loes - Never a dull moment
2 maart 2006	Peter - Carnaval
29 januari 2006	Loes - Huishouden en huisregels
20 januari 2006	Peter - Alleenstaand vaderschap
15 december 2005	Loes - Dreumes van éénmetertachtig
3 december 2005	Peter - Sinterklaasstress
1 november 2005	Loes - Samengesteld gezin: moeilijk of anders?
3 oktober 2005	Gijs - `Medewerker Operations Support m/v`
1 september 2005	Loes - `Hij is er aan toe.`
7 juli 2005	Gijs - Omdat ik het zeg!
1 februari 2005	Loes - 3,4,5,6. - Samengesteld in de ruimste zin van het woord
1 september 2004	Loes - Echte vrienden
1 juli 2004	Gijs - Armpjes
1 juni 2004	Loes - Zomervakantie
1 mei 2004	Loes - En hoe is dat nu voor de kinderen?
1 april 2004	Loes - Hier had ik wel zonder gekund...
1 maart 2004	Loes - Kleine jongens worden groot
1 februari 2004	Gijs - Eén vader, drie dochters.
1 januari 2004	Loes - Gelukkig nieuwjaar!