Vier seizoenen

14 december 2008

Ik heb genoeg te zeggen maar niet veel puf. Ik werk, praat, doe boodschappen en 'vier' de verjaardag van mijn kind. Maar ondertussen lijkt het alsof ik ik niet ben, de wereld aan me voor bij gaat, en dit zo`n film is die ik nooit wilde zien omdat het 'niet goed afloopt'. Ik ben van de happy endings...

Net op het internet naar grafmonumenten zitten kijken. Dat wordt niet door de verzekering gedekt. Vertellen ze er mooi niet bij als je zo iets afsluit. Althans, toen niet. En ik vroeg niks. Hoe oud was ik. Eenentwintig of zo. Dan ben je daar niet zo mee bezig natuurlijk. Niet dat ik dat half september was trouwens. Maar als je er ineens mee geconfronteerd wordt ga je toch dingen uitzoeken. Wat ik tot nu toe gezien heb spreekt me niet aan. Gijs was geen man van pracht en praal. We gaan zelf iets maken. Er staat hier in de tuin een oude afgezaagde boom waar hij aan het schaven en slijpen was. Hij wist nog niet precies wat het worden zou. Ik nu wel.

Financiële zaken regelen, zorgverzekering regelen, girorekening opzeggen, tekst voor dankbetuigingen bedenken. Zo koud en zakelijk honderd keer vertellen of schrijven 'mijn man is onlangs overleden en nu...'. Gatverdamme!

De kinderen maken zich zorgen over me en zorgen voor me. Lief. Ze hebben zelf genoeg verdriet. "Neem je niet te veel hooi op je vork?" "Ga je niet te snel weer aan de gang?" Het is nu eenmaal mijn manier. Regelen, aan de gang, dingen doen. Ik heb ze verzekerd dat ik de tijd wel neem, maar op mijn manier.

Als ik de Super sta weet ik ineens niet meer wat ik ook weer uit dat schap moest hebben. Vind ik dat vlees in stomme hoeveelheden is verpakt. We zijn met z`n drieën tenslotte.

Mijn moeder was er vandaag. België is me al lang te ver, maar nu helemaal. We gaan samen naar het graf van Gijs. De bloemen zijn stijfbevroren en zodoende ziet het er nog mooi uit. Op een klein bordje, zoals wij ze op het werk gebruiken om de bloemen en planten te prijzen, staat zijn naam, vak en plaatsnummer. Onwezelijk dat hij daar ligt, mijn maatje.

Ik mis hem. Zijn aanwezigheid. Zijn humor. Zijn relativeringsvermogen. Zijn arm om me heen als ik om hem huil.

Mijn vriendin had eens ergens gelezen: 'Alle vier de seizoenen moeten er overheen.'
Morgen gaan Sam, Dewi en ik de kerstboom zetten.
Het eerste seizoen.

Reacties
Schrijf zelf een reactie
1 januari 2009 door Ina	dag Loes, Graag wil ik jou, Sam en de kinderen van Gijs een goed 2009 toewensen. De eerste jaarwisseling zonder Gijs is achter de rug..... ik hoop dat 2009 voor jullie een goed jaar mag worden. Groetjes en liefs van Ina
28 december 2008 door reiziger	Aaan een ieder. Nu is het 11 jaar (bijna 12)geleden dat mn lieve vrouw is overleden,maar het is als de dag van gister. Ik heb het wel een plek gegeven,maar het is als een wond ,,,descherpte gaat er van af maar het litteken blijft. (rugzakje) Wel heeft mn leven (en van mn twee lieve kids) zn eigen gang weer gevonden,en daar ben ik natuurlijk hartstikke trots op. Probeer (na een hopeloze teleurstelling )weer mn leven vorm te geven. K wil verder kijken en doen in mn leven en ga er weer voor. Er is weer zoveel om voor te leven Groet Reiziger
27 december 2008 door loes	Nee, feestdagen waren het niet. Toch alles bij elkaar niet ongezellig. Eerste kersdag zijn Sam en ik naar mijn ouders geweest. Dewi had een brunch met haar vriendje en zijn familie en is later naar haar moeder gegaan waar zij de dag doorbracht met haar zussen. Tweede kerstdag is ook de verjaardag van Gijs. Die dag was ik samen met de kinderen. Een bezoek aan het graf. Oude bloemen opgeruimd, nieuw neer gelegd. Samen gegeten en wat televisie gekeken. Emotioneel, maar ook gemoedelijk met dit clubje. Aan het eind van de dag was ik wle verschrikkelijk moe. Het voelt alsof het spits er af is. Nu de jaarwisseling nog. Vind ik normaal al zo`n emotioneel gebeuren. Misschien toch maar, symbolisch, wat vuurwerk afsteken om de muizenissen te verjagen en zo met een frisse start te beginnen?
23 december 2008 door Ina	dag Loes, De 'feestdagen' komen eraan...en ik kan me zo goed voorstellen dat het voor jou en de kinderen helemaal geen feestdagen zullen zijn. Jullie hebben een kerstboom, misschien kook je iets speciaals met Kerst..maar het zal allemaal zo heel anders zijn dan vorig jaar. Ik hoop dat jullie toch goede dagen met elkaar zullen hebben, en dat je je verbonden mag voelen met de kinderen. Groetjes en liefs, Ina
23 december 2008 door Linda41	Dag Loes, Mijn kinderen zijn 12 en 15 jaar. Ze doen het goed (vind ik), hebben zeker hun verdriet. Wat ik wel merk is dat we elkaar proberen te sparen en ons verdriet niet laten zien. Zo huilt de jongste in bed en wordt de oudste sjago als ze verdietig is. En ja gecondoleerd is een vreselijk woord, net als weduwe (of verweduwd zijn...) en mijn kinderen zijn halfwezen... Liefs Linda
23 december 2008 door loes	Bedankt voor jullie reacties. Gecondoleerd Linda. Ik heb een hekel aan dat woord. Altijd al gehad, maar nu helemaal. Ik wens je heel veel goeds toe en hoop dat je veel lieve mensen om je heen hebt. Hoe oud zijn je kinderen? Soms gaat het goed en pak ik het leven op zoals het nu eenmaal is. Maar er zijn nog heel veel momenten dat het verdriet me zomaar overvalt. Dat laat ik dan ook wel gebeuren. Het moet er uit. Beetje lastig als dat midden in de Super is ;-) De kinderen uiten zich niet echt. Ik vraag wel hoe het met hun gaat, maar Dewi kan haar gevoelens niet heel goed beschrijven. Heeft ze nooit gekund. Sam heeft ook momenten dat het hem overvalt. Op een pubermanier gaat hij er mee om. "Ik ben niet zo huilerig" zegt hij dan. De twee oudsten zijn ook al geen mensen om hun gevoelens te uiten. Hoop dat ze dat wel leren, of doen bij anderen. Karin, gaat het beter met je na de vier seizoenen? Er staat geen tijd voor natuurlijk, om 'er overheen' te raken. Ik mis nu het vermogen om met kwinkslagen en humor de zaken te bekijken. Dit is niet luchtig te maken. Ik heb een boekje gekregen van ene vriendin geschreven door Jos Brink. Achterop staat dat dit de meest traumatische ervaring is die een mens kan mee maken. Ik geloof dat het echt zo is. Zo onomkeerbaar. Het grote verschil met mijn scheiding zo`n 10 jaar geleden is de boosheid. Ik kon boos zijn op mijn ex. Op de manier waarop hij zich gedroeg. Om de streken die hij uithaalde. Ik vocht toen als een pittbull. Ik zou het leuk krijgen, wat dacht hij nou! Nu kan ik het verdriet alleen maar lijdzaam ondergaan. Ik vind niks leuk en doe alles op de automaat. Voel me alleen tussen de mensen. Wat is dit moeilijk!
21 december 2008 door Linda41	Beste Loes, Alsof ik mijn eigen verhaal lees, zo las ik jou verhalen. 21 november is mijn man gestorven en alles is in de war. de hele wereld staat op zijn kop. Niets is meer zeker, de grip op je leven ben je kwijt. Zo vaak zou ik even willen overleggen met hem.... Héél veel sterkte voor de komende tijd. Liefs Linda
21 december 2008 door silvie	Dag lieve Loes, Denk alsjeblieft ook aan jezelf. tuurlijk moet er veel geregeld worden, maar maak tijd om samen met de kinderen over jullie verdriet te praten. En als ik naar mezelf kijk, is het denk ik niet genoeg die 4 seizoenen. Ik merk nu dat verwerken, een plekje geven een heel zwaar werkwoord is. Loes, probeer het samen met je kinderen te doen. Sterkte met alles.
17 december 2008 door karinp	Dag Loes, Zo herkenbaar wat je schrijft. Mijn mans is na 6 maanden ziektebed gestorven aan long*K* in april, 2007. Hij had ook metastasen in het hoofd (10 nogwel) en had hierdoor veel bijverschijnselen zoals uitval, epileptische aanvallen. in ieder geval hij kon de laatste 4 maanden niet meer alleen zijn want had bij alles hulp nodig. Ik ben achter gebleven met 3 kinderen (21,19 en 16 nu). Ik heb die 4 seizoenen al doorgewandeld, ook alles regelend en doorgaan. Waak over jezelf en als je er genoeg van hebt, gooi die hele papierenwinkel maar even onder je bed (het verdwijnt spijtig genoeg toch niet) en neem even rust. Ik heb gemerkt dat het doorgaan jezelf niet altijd ten goede komt. Ik kom zelf ook uit België en mis daardoor wel eens de nabijheid van familie, maar ik heb hier ook dierbare vrienden die mij bijstaan. Je kinderen hebben verdriet, maar het helpt hen ook als ze jou verdriet zien, geeft je een band, je huilt om hetzelfde.... Veel sterkte en geduld met jezelf en je omgeving
17 december 2008 door wieswies	dag Loes, Ik heb zelf geen ervaring met het overlijden van een partner, maar herken wel van mijn scheiding hoe je voortdurend geconfronteerd wordt met de persoon die er niet meer is. Moeilijk. Lief zoals je kinderen voor je zorgen. Mooi zoals jue er samen over kunt praten. Nog veel sterkte deze tijd.

overige weblog artikelen
9 mei 2012	Witte chocolademousse
23 april 2012	Wachten...(Loesis een beetje afgeleid...)
10 maart 2012	Punt
25 februari 2012	Egotripper
19 februari 2012	Wat in mijn kop zit zit niet in mijn kont!
18 februari 2012	Het mooie seizoen is weer begonnen!
11 februari 2012	Te weinig tijd, of te veel boekjes?
6 februari 2012	Ladies and gentleman..... Graag uw aandacht voor....
5 februari 2012	Help! Ik ben oud! ;-)
28 januari 2012	de Boer, Jantje de Boer
1 januari 2012	Pieker je net, it kom doch oars
22 oktober 2011	Out Of The Box
9 juli 2011	Fijne vakantie
30 mei 2011	Update
20 maart 2011	Ladies and gentlemen....trrrr....! (Tromgeroffel)
28 februari 2011	Social media
5 januari 2011	Go with the flow
24 november 2010	Erg Kip
16 oktober 2010	Lastig
12 september 2010	Ik heb er alle tijd voor
3 september 2010	Maandag onder het mes!
26 juli 2010	Koos Werkeloos
15 juni 2010	Gras
12 mei 2010	Het ultieme relaxen - sauna
5 februari 2010	Het zekerst is het onzekere
28 december 2009	Gewoon doorgaan
20 november 2009	Iets heel anders...
27 oktober 2009	Hoe vertel ik het mijn zoon.
17 september 2009	Moeder ben je voor je hele leven....
17 augustus 2009	Niets went zo snel als luxe
17 juli 2009	Wederopbouw
1 juni 2009	Even wennen
2 mei 2009	`Gewoon` puber of opnieuw losgeslagen?
21 april 2009	Dip
23 maart 2009	Tijd over, energie voor tien, (te) makkelijk
13 februari 2009	Medium
18 januari 2009	Krokussen en narcissen
14 december 2008	Vier seizoenen
2 december 2008	Dag lief....
12 november 2008	De chemo is niet aangeslagen
22 oktober 2008	Lichtpuntje
4 oktober 2008	Gijs is ongeneselijk ziek....
28 juli 2008	Weet je wat ik zie als ik gedronken heb?
21 juni 2008	I proudly present....
20 mei 2008	Kinderachtig?
28 april 2008	Rinus
31 maart 2008	...en soms zit het een beetje tegen.
10 maart 2008	Bladerdeeg plakt het beste aan de kant waar eerst het velletje zat.
10 februari 2008	ff niks
22 januari 2008	Kopen hoeft niet. Winkelen is ook leuk.
9 januari 2008	Recept voor het opvoeden van pubers
31 december 2007	Op naar 2008!
24 december 2007	Zinloos geweld - blijf met je tengels van mijn kind af!
26 november 2007	De cavia is dood
18 november 2007	Loes - `Niet zeuren, doorzwemmen Jantje!`
4 november 2007	Loes - Hondenmens
17 oktober 2007	Loes - Mijmeringen boven de strijkplank
9 september 2007	Loes - Ontucht
18 augustus 2007	Loes - Alles weer normaal
21 juli 2007	Loes - Een échte vakantie!
23 juni 2007	Scrapkoorts - Gijs
3 juni 2007	Niks om aan te trekken
24 april 2007	Loes - Zorgen
13 maart 2007	Loes - Samengesteld gezin perikelen.....de ex-vrouw
12 februari 2007	Loes - Aan de korte riem
13 januari 2007	Loes - Veranderingen
30 december 2006	husseflus - het was een prachtjaar...
11 december 2006	Loes: Ouderdomskwaaltjes en jeugdpuistjes
26 november 2006	husseflus - de smaak van December...
25 oktober 2006	husseflus - eens maar nooit weer.
18 oktober 2006	Loes - Dag vriend
26 september 2006	husseflus - nieuwe tijden
3 september 2006	Loes - Vakantie
27 augustus 2006	husseflus - aan de deur wordt niet gekocht!
8 augustus 2006	Loes - Hij is kapot! #$%grmbl!#$%^!!
24 juli 2006	husseflus - playbackshow
18 juli 2006	Loes - Is er leven na de mobiel?
2 juli 2006	husseflus - vliegen en doorgaan
26 juni 2006	Loes - Ik ben het zat!
11 juni 2006	Loes - leuk buurtje
21 mei 2006	Loes - Dromen..... ;-)
2 april 2006	Loes - Never a dull moment
2 maart 2006	Peter - Carnaval
29 januari 2006	Loes - Huishouden en huisregels
20 januari 2006	Peter - Alleenstaand vaderschap
15 december 2005	Loes - Dreumes van éénmetertachtig
3 december 2005	Peter - Sinterklaasstress
1 november 2005	Loes - Samengesteld gezin: moeilijk of anders?
3 oktober 2005	Gijs - `Medewerker Operations Support m/v`
1 september 2005	Loes - `Hij is er aan toe.`
7 juli 2005	Gijs - Omdat ik het zeg!
1 februari 2005	Loes - 3,4,5,6. - Samengesteld in de ruimste zin van het woord
1 september 2004	Loes - Echte vrienden
1 juli 2004	Gijs - Armpjes
1 juni 2004	Loes - Zomervakantie
1 mei 2004	Loes - En hoe is dat nu voor de kinderen?
1 april 2004	Loes - Hier had ik wel zonder gekund...
1 maart 2004	Loes - Kleine jongens worden groot
1 februari 2004	Gijs - Eén vader, drie dochters.
1 januari 2004	Loes - Gelukkig nieuwjaar!